Айтмырза Абылкасымовдун көркөм дүйнөсү

Агаңды жаш баладай көптүрөсүң,Анткени, алкымындан өптүрөсүң.Көрмөксөн болуп кээде нары карап,Көрүнөө көңүлүмдү чөктүрөсүң.Ашыктык лаззатынан үйдүрөсүң,Акактай алкымыңдан сүйдүрөсүн.Телмирген көздөрүмө бир карабай,Тескери карап кээде күйдүрөсүң.«Бири –күчтүү, бири –жуда* назик»,- дейсиң,«Бири-өзбек,

Мыкты мугалим, акын Сыдык Хайдаровго арнаймын.   «Байыркы «Бешик ыры» кана,-дейсиң-илгери энелер айткан? Бала гана мээримдүү болуп чоңоёт эне сүтүн, «Бешик ырын» жашынан таткан. Дал ошол «Бешик ырын» укпагандан, көбөйдү арабызда мыкаачылар- жандыкты эмес талаадагы, адамдарды, көз ирмебей

     Камбаралы Бобуловго                          Камбаралы жазды: «Лолакан, күйөмүн сен деп алоодон!»Лолакан айтты:«Камбаржан,бир гап болор ашыглик,паловдан олиң, паловдан…»   Кызгалдак тербей талаадан,Камбар терди лоладан.Вос кечип Лола дутардан,кылыктана, наздана,комузда ойнойт «Камбаркан»...

Бийликтесиңби- кыңшылап таманыңды жалап жиберет. Ошондо сага каршы сөз сүйлөсө, жолдошубу, досубу, тууганыбы, а тургай ата-энесин талап жиберет... Ит да!..  

   Эми мен не кыламын, кандай айла? Эриниңдин даамын турат таңдайымда. Кирпиктериң сайылып тикенектей, Каректериң күйүп турат маңдайымда.   «Жараткан, жаш сүйүүдөн өзүң сакта!»- Деп жүрсөм, кайдан салды бул азапка? Оропара болдум да отто калдым, Өзүм араң кыбырап жүргөн чакта.   Көктөсүң эми сага