Айтмырза Абылкасымовдун көркөм дүйнөсү

«Наалыкчыл болот, -  дешет – карыганда». Недендир себеби жок таарынганда, Наржөн бир сөздөрдү айтып, наалып калсам, Нааразы болуп турган баарыңарга, Анымды кечиргиле, алтындарым!   «Алсырап калат, - дешет – карыганда». Алкынып жүргөн сымал алым барда, Баса албай калып кээде тушоо аттай, Бараткан

Бекболот Сарыбаев (historic) Мен киммин, мен бир акын жаман сары Колунда койкоңдогон калам сабы Энекем эптеп төрөп койсо керек Кыргызда көбөйсүн деп адам саны Б.Сарногоев. Мен киммин, мен бир адам акын сөрөй Мээмде сөздөрүм аз, башым кедей Жүрөккө жакыныраак бир ыр жазсам Жыргаймын ырларыма башым

 Канча жолу түгөл болдум, бар болдум, Канча жолу ың-жыңы жок жоголдум. Канча жолу кайчы кетип жолумдан, Канча жолу кайра баштан оңолдум. Кээ күндөрү абдан сылык мунайым, Кээ бир кезде орой жана чогоолмун.   Кээ нерсеге акыл жетпей момойдум, Кээ бир күнү ээси болдум чоң ойдун. Далай жолу кыл сыяктуу

Арабдын чөл ортосу  “N” шаарында, жарыгы жалт-жулт жанган кең барында, отурабыз экөөбүз: жаңы тааныш араб жигит Жамал деген, жанында жаңы келген жана да мен.   Ал сурайт кыргыз жерин, кыргыз элин... Бир жылдары Ысык-Көлгө келгендигин шилекейи чууругудай, айтып жатат жомок кылып... Мен угам,

   Жаз сыяктуу жаңырасыңбы?  Жаза басып, жаңыласыңбы? Көпчүлүктүн көңүлүн буруп өзүңө, Коңгуроодой жаң урасыңбы?   Гүл чечектей жарыласыңбы? Гүлкан болуп жагыласыңбы? Жүрөгүңдү чаап, жөн-ак бир кызга, Жүдөп-жүдөп, жалынасыңбы?   Жаратканга табынасыңбы? Жаш балача таарынасыңбы? Туш келгенде араа