Айтмырза Абылкасымовдун көркөм дүйнөсү

ТИШИМ ООРУП... «Катуудан тиш...» дегени туура белем,
Кантээримди билалбай куурап денем.
Уйку бербей түн бою боздогондон,
Уруп-салып врачка чуурап келем! Бийик элем, пастадым, кичирейдим,
Билдирбейин десем да титиреймин...
Тим элеби бакылдап тың жүрчүмүн,
Тиш

* * * Бүгүн кимбиз? «Мен» болчубуз кечээ биз? Башка түшкөн маңдайдагы жазуу бул, Болду эми галустукту чечебиз... * * * О, ыр дүйнө, менден Сага ырахмат! Ооматыма, байлыгыма карбай обочолоп, качпай жүргөн ыраактап... * * * Сен мага Периште элең бактым делген! Мен сенин көкүрөгүңө Айды, чачтарыңа

Бул өмүр суусун ичтим ар булактын, Чайындым, көлмөсүнө барып жаттым. Кеселди келтирбестен кууп салган, Суукту денеңдеги жууп салган, Суусундай суу көрбөдүм «Бар-Булактын»!  

(пародия) «Келе жатып автобустун ичинде,  - Ай, эжеке, гүл берчи деп сурадым. Анда эжекем гүл берүүнүн ордуна, Кайра мени гүл ордуна кууратың...» (Обондуу ыр)   Келе жатып маршурутка ичинде:  - Ай, эжеке, пул берчи!.. – деп «сурадым». Бул эжекем пул «берүүнүн» ордуна, Билбептирмин «тарс» эттире

Булутту кимдир бирөө саап жатат - Булбул көз жамгыр секин жаап жатат. Жагымдуу жамгыр үнүн угуп алып, Жалбырак алаканын чаап жатат...

Айлана бир ажайып гүлдөп турат... Адамды тирүүлүккө үндөп турат. Жаан токтоп, бир аздан соң булут көчүп, Жарыктык жаркын алоо Күн да чыгат!!!